Göreceksin diye beni,Boş yere kaldırma o mağrur başını.
Gökyüzünde değil artık benim saltanatım, bilesin.
Yeryüzüne ineli çok,
Ama çok oldu benim.
Çoktan terkettim oraları, buna inan.
Beni görmeyi o kadar çok istiyorsan eğer,
Aynaya şöyle bir bakman yeter.
Diğer insanlara da bakmayı unutma sakın.
Hayvanlara, ağaçlara
Bir de toprağa bakıver.
Hastanelere git emi;
Ölüm ile yaşamın birleştiği yere.
Mezarları ziyaret et birer birer.
Tımarhaneleri...
Ve sen sen ol,
Aynı kefeye koy ;
Akıllı ile delileri.
Vazgeçtim o eskimiş,
Köhnemiş sevdalarımdan.
Vazgeçtim artık,
O cennet ile cehennem masallarından.
Kardeşini de sev demiyorum artık sana.
DİNLE O'NU VE ANLA, YETER !
Benim de her günüm bir değil ki,
Sana nasihat edeyim.
Buyuran ses benim değil,
Ne de o sese amadeyim.
Bir çark ki, döner kendi kendine,
O çark-ı adim, ben ise biçareyim.
Muradın ne ise amelin öyle olsun desem,
Az konuşup hep dinlesem,
Sussam, konuşmasam, söylemesem,
Görsem, görmesem,
Duysam, duymasam,
İhanet etmiş sayarım kendimi,
Suların koparıp sürüklediği
Kirli bir mendil gibi...
Amelin, muradından yüce olsun dilerim.
Merakın, irfanından yüce olsun dilerim.
Celalin, kuvvetinden yüce olsun dilerim.
Hasretin, sevdandan yüce olsun dilerim.
Onurun, hayatından yüce olsun dilerim.
Heyhat !...
Ben söylerim,
Ben dinlerim...
Kendinizi görebilmeniz umuduyla,
Sevgi İle Kalın.
Şiir: Cemil Alkan
