“Öfkeliyim Melike, çok öfkeli, artık konuşmak bile istemiyorum. Duygularımı yazarak veriyorum sana ve ona. Defalarca okuyun. Her satırını binlerce kez okuyun. Tükenişin nasıl olduğunu görün. Bir insanın nasıl tüketildiğini görün ve beni rahat bırakın artık. İçimdeki kahrolası aldatılmışlık, kandırılmışlık ve en önemlisi oynanmışlığın yalnızlığıyla başbaşa bırakın beni. Kahrolası iç dünyaların anlaşılmaz gizemi içinde boğuldum, yok oldum. Bana dokunmayın artık. Çekin elinizi üzerimden. Duygularımdan, yüreğimden çekin elinizi. Gidiyorum. Gidiyorum artık.”.....................................Mustafa Demirkanlı
